Антон Луцкевич и общественно-политическая деятельность

44. Конан У. Антон Луцкевіч: Філасофія: Эстэтыка нацыянальнага адраджэння // Голас Радзімы. 1994. 24 сакавіка.

45. Карнейчык Я. Беларуская нацыя. – Мн. 1991.

46. Мядзёлка П. Сцежкамі жыцця. Успаміны. – Мн., 1974.

47. Багдановіч А.Г. Ідэя дзяржаўнасці ў нацыянальна-вызваленчым руху Беларусі у пачатку XX ст. (1900-1917) // Веснік БДУ. 1993. №3.

48. Лёсік Я. Творы: Апавяданні. Казк

і. Артыкулы. – Мн., 1994.

49. Ластоускі В. Выбраныя творы. – Мн., 1997.

50. Шчаўлінскі М.Б. Бежанцы і беларускі нацыянальны рух у гады Першай Сусветнай вайны // Беларускі гістарычны часопіс. 1999. №3.

51. Вітан-Дубейкоўская Ю. Мае успаміны. – Мн. 1994.

52. Туронак Ю.Б. Беларусь пад нямецкай акупацыяй. – Мн., 1993.

53. Багдановіч А.Г. Ідэя дзяржаўнасці ў грамадска-палітычнай думцы Беларусі (1914-сакавік 1917) // гістарычная навука і гістарычная адукацыя у Рэспублікі Беларусь.– Мн., 1995. Ч.2.

54. Сiдарэвiч А.М. Антон Луцкевіч // Крыніца. 1999. №5.

55. Сакалоўскі У. Забытыя старонкі гісторыі // Шляхам гадоў. – Мн., 1994.

56. Шчаўлінскі М.Б. Беларускі нацыянальны рух на акупіраванай тэрыторыі краю з восені 1915 да лютаўскай рэвалюцыі 1917 г. // Веснік БДУ. 1998 № 2

57. Коршук У.К. БСГ і праблема нацыянальнай дзяржаўнасці Беларусі // Веснік БДУ. 1997. № 2.

58. Коршук У.К. З гісторыі Беларускай Сацыялістычнай Грамады // Гісторыя і гістарычная адукацыя у Рэспублікі Беларусь. 1994. Ч.1.

59. Ладысеў У.Ф. Брыгадзін П.І. На пераломе эпох: станаўленне беларускай дзяржаўнасці (1917-1920 гг.) – Мн., 1999.

60. Данілюк Т. Мае успаміны аб службе у беларускiх вайскавых фармацыях і удзеле у беларускім збройным змаганні 1917-1921 гг. // Спадчына. 1995. № 5.

61. Сідарэвіч А.М. З думай аб незалежнасці // Полымя. 1991. № 4.

62. Краўцоў М. Рада Беларускай Народнай Рэспублікі // Спадчына. 1998. № 1.

63. Недасек Н. 1918-1948. Да трыццатых угодкаў найвызначнейшых падзееў нашага нацыянальнага руху // Спадчына. 1998. № 1.

64. Михнюк. В.Н. Климович Н.М. Гесь А.И. Апостол национального возрождения // Нёман. 1995. № 1.

65. Луцкевіч А. 25 сакавiка 1918 года ( з маіх успамінаў ) // Спадчына. 1997. №1.

66. Жылуновіч З. Нацыянал-дэмакраты за “Працай” // Спадчына. 1991. № 4.

67. Грыцкевіч А. Ідэя незалежнасці Беларусі ў гістарычным аспекце // Спадчына. 1996. № 5.

68. Сташкевич Н.С. Приговор революции. Крушение антисоветского движения в Белоруссии (1917-1925). – Мн., 1985.

69. Луцкевіч А.I. Дзённік // Полымя. 1991. № 4.

70. Ладысеў У.Ф. Некаторыя актуальныя пытанні метадалогіі i тэорыі нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі // Гісторыя і гістарычная адукацыя у Рэспукі Беларусь. 1994. Ч.1.

71. Смаленчук А. Беларускае пытанне і Польскі рух // Полымя. 1994.

72. Луцкевіч А. Польская акупацыя у Беларусі. – Мн., 1992.

73. Сідарэвіч А.М. Нашаніўцы ў 1920 годзе // Наша Ніва. 2002. 8 лютага.

74. Казлекоў У.Я. Сташкевіч М.С. Рэволюцыйны 1917-ы год. Стваренне беларускай дзяржаўнасці // Беларусь на мяжы тысячагодзяу. – Мн.,2000.

75. Мароз К. Талент Віленскага крытыка // Полымя.1996. № 1.

76. Луцкевіч А.І. Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах.– Мн., 1999. Т.9.

77. Конан У. Філасофія і эстэтыка нацыянальнага адраджэння // Крыніца 1999. № 4-5.

78. Луцкевіч А.I. Дзённік // Полымя. 1991. № 5.

79. Вабішчевіч А. Таварыства Беларускай школы: Першыя годы існавання // Спадчына. 1996. № 5.

80. Сідарэвіч А.М. З жыцця Антона Луцкевіча. Астрожныя запісы // Літаратура і мастацтва. 1991. 25 студзеня.

81. Нарысы Гісторыі Беларусі. – Мн., 1994.

82. Сідарэвіч А.М. З жыцця Антона Луцкевіча. Расправа // Літаратура і мастацтва. 1991. 1 лютага.

83. Петроўскі Я. Антон Луцкевіч – арыстакрат беларускай думкі // Крыніца. 1999. № 4-5.

84. Чигринов П.Г. Очерки истории Белоруси. – Мн., 2000.

85. Архiвы Беларускай Народнай Рэспублікі. – Вільно – Нью-Ёрк-Мінск-Прага. 1998. Т.1.кн.1.

Приложение №1

Программа

Принятая на I съезде БСГ в 1903 г. в Вильно (43 сборника «Сацыалистiчны Рух на Беларусi у пракламацыях 1903 году»)

БСГ, как организация социально-политического рабочего народа, стремится к ниспровержению существующего капиталистического строя и переход в общественную собственность земли, орудий производства и средств сообщения. Считая, что в этом стремлении наибольшим препятствием является политический гнет БСГ ставит своей ближайшей целью ниспровержение самодержавия в России, деятельность совместную с пролетариатом других национальностей государства. Не предугадывая вперед, как сложатся политические отношения в государстве российском, мы будем использовать каждый удобный случай для достижения, возможно, большей независимости национальностей. Признавая за maximum в капиталистическом периоде независимую демократическую республику, основанную на следующих принципах: 1. Непосредственное общее тайное голосование, народное законодательство, как в смысле санкций, так в смысле инициативы.

2. Равноправие национальностей, живущих на общей территории.

3. Равенство всех граждан.

4. Провинциальное и общинное.

5. Бесплатное судопроизводство.

6. Выборные судьи и судебная ответственность чиновников.

В целях охраны рабочего класса БСГ стремилась осуществить следующие требования:

1. Установление 8-часового рабочего дня, кроме исключительных случаев в деревне.

2. Установление минимума оплаты за работу.

3. Одинаковая плата мужчинам и женщинам за работу.

4. Воспрещение ночного труда в принципе.

5. Безусловное воспрещение ночного труда для женщин.

6. Воспрещение предпринимателям пользоваться трудом подростков, до 14-и лет ограничение рабочего времени (от 14 – до 18 лет – 6 часов).

7. Еженедельный отдых от работы не менее 42-х часов (без перерыва).

8. Запрещение выдачи зарплаты продуктами, по крайней мере, еженедельная выдача зарплаты в рабочее время.

9. Гигиенические условия труда.

10. Бесплатная врачебная помощь.

11. Государственная страховка рабочих от несчастных случаев.

Октябрь 1917 и судьбы политической оппозиции

Часть II

Г. 1993 г.

\

Приложение №2

Программа

Принятая на II съезде БСГ в январе 1906 г. в Минске

Працавитая бедната усiх краёв злучайся!

БСГ, организуя працавитая беднату Белорусского края без различия национальностей имеет конечной целью замену капиталистического строя социалистическим, замену частной собственности на орудия производства и обращение общественной, для организации общественного производства.

Признавая, что главным врагом всех освободительных движений рабочей бедноты в России является царское самодержавие, БСГ считает своей главной политической задачей ниспровержение самодержавия, выступая в борьбе за осуществление этой задачи совместно с пролетариатом всей России.

Стремясь заменить самодержавный строй Российского государства федерально-демократической республикой со свободным самоопределением и культурной национальной автономией народностей входящих в состав государства, БСГ выставляет требование автономии Белорусского края с местным сеймом в Вильне. Демократическая республика должна опираться на следующих основаниях:

 Скачать реферат